بررسی شیوع کم خونی فقرآهن در بین مهاجرین ساکن در اردوگاه افاغنه سمنان

سابقه و هدف: کم خونی فقرآهن یکی از مشکلات عمده بهداشت عمومی در جهان مخصوصاً در بین مهاجرین جنگی می باشد. باتوجه به شیوع بالای کم خونی فقر آهن در بین مردم افغانستان ارزیابی شیوع این نوع کم خونی در ساکنین اردوگاه های افغانی می تواند علت های اصلی ایجاد آن را در بین ساکنین افغانستان نشان دهد. هم چنین این بررسی می تواند وضعیت تغذیه ای این اردوگاه را نشان دهد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی– مقطعی و تحلیلی بود که در سال ١٣٨٣ بر روی ٣٢١ نفر از ساکنین اردوگاه افاغنه سمنان انجام پذیرفت. از هر فرد٢ میلی لیتر خون جهت انجام آزمایش cbc و تعیین هموگلوبین a2 در ظرف حاوی ضد انعقاد edta و ٥ میلی لیتر خون در لوله های آزمایش جهت اندازه گیری میزان آهن سرم گرفته شد. حجم متوسط سلولی (mcv) گلبول های قرمز کم تر از ٨٠ فمتولیتر و میزان آهن کم تر از حد طبیعی یعنی ٣٥ میکروگرم بر دسی لیتر در خانم ها و ٦٠ میکروگرم در دسی لیتر در آقایان و هموگلوبین a2 کمتر از ٥/٣% به عنوان آنمی فقرآهن تلقی شده است. یافته ها: از ٣٢١ نفر افغانی مورد مطالعه ٢٩ نفر (٩%) دچار کم خونی فقرآهن بودند که ٤/٩ % از زنان و ٦/٨% از مردان مورد مطالعه دچار این بیماری بودند. نتیجه گیری: با توجه به شیوع کم کم خونی فقر آهن در بین ساکنین اردوگاه افاغنه سمنان نسبت به ساکنین افغانستان کنترل این بیماری در اردوگاه های مهاجرین ایران بسیار موفقیت آمیز بوده است.